In mei het weer zover: het Eurovisie Songfestival! De 67ste editie van het EK Zingen vindt plaats in het Britse Liverpool. Eigenlijk had Oekraïne het festival moeten huisvesten, maar dat bleek door de voortdurende oorlog geen optie. Het Verenigd Koninkrijk, dat na een lange periode van malaise dit jaar ineens als tweede eindigt, mag daarom voor het eerst in 25 jaar het songfestival organiseren. De komende maanden zullen de diverse deelnemende hun inzendingen presenteren. Wij laten ze hier stuk voor stuk de revue laten passeren en vinden er wat van.

Door Jeroen Bootsman – Als er één land is dat weet wat aanmodderen op het Eurovisie Songfestival inhoudt, is het Finland wel. Een record aantal van elf laatste plaatsen, waarvan er drie ook nog eens geen enkel punt ontvingen. Sinds de invoering van de halve finales is het er niet beter op geworden. Niet zelden stranden de Finnen in de halve finale. Het is een dubieuze balans voor een land dat sinds 1961 meedoet en daarbij ook al vijf keer gedwongen thuis moest blijven, vanwege een te slecht resultaat in het jaar er voor.

Maar als de Finnen een keer winnen, dan doen ze dat ook op uiterst spectaculaire wijze. Hun eerste en tot dusver enige overwinning behoort tot de meest iconische gebeurtenissen in de festivalhistorie. Hardrockband Lordi schreef Eurovisiegeschiedenis met Hard rock Hallelujah. Niet omdat het zo’n goed nummer is (hardrockfans zullen het zwaar gedateerde geluid ongetwijfeld met hoongelach hebben ontvangen), maar omdat de bandleden in monsterlijke outfits op het podium verschenen, waarmee het programma plotsklaps even geen show meer was voor het hele gezin.

Muzikaal bleef Finland af en toe uit dit vaatje tappen, maar een tweede zege zat er tot dusver niet in. De internationaal bekende formatie The Rasmus – beroemd vanwege hun wereldhit In the shadows – stelde vorig jaar teleur met slechts een 21ste plaats. Daarentegen eindigde de metalband Blind Channel een jaar eerder nog op een fraaie zesde plaats. En dat is tot nog toe het enige noemenswaardige resultaat van Finland sinds die verpletterende overwinning zeventien jaar geleden.

Finland

Käärijä – Cha cha cha

Wat krijg je als je het hedendaagse muzikale geluid, een excentrieke zanger in een bizar groen kostuum (als in een zuurstok sterk contrasterend met de roze outfits van de achtergrondzangeressen), een van de Turkse Sertab (in 2003 winnares met Everyway that I can) afgekeken en al vaker gekopieerde act en een snufje The human centipede (de dubieuze horrorfilmreeks van de Nederlandse regisseur Tom Six) bij elkaar in een snelkookpan gooit? Veel bombarie en toeters en bellen, zeg maar gerust een kansrijke bijdrage voor de eindzege.

Hier is goed over nagedacht (let vooral op de muzikale plotwending op pakweg tweederde van het nummer) en dat betaalt zich uit in een glansrijke tweede plaats bij de bookmakers, achter topfavoriet Zweden. Net als het in 2006 winnende Hard rock Hallelujah muzikaal niet bijster goed, maar qua verpletterende intensiteit heeft Finland voor het eerst in jaren goud in handen. Overigens treedt dit Finse circus aan ná Nederland in de eerste halve finale en dat doet vrezen dat ons breekbare liedje wel eens finaal zou kunnen worden weggeblazen.